Kontakt z redakcją:

Dawid Brzeziński
[email protected]
tel. 796 521 531

Kontakt w sprawie reklamy: [email protected]
lub https://premiumeo.pl

Właścicielem portalu ślubnego
menmeet.pl jest:
F.H.U. Dawid Brzeziński
ul. Lubuska 4/57
40-219 Katowice

Insulinooporność a problemy z zajściem w ciążę

Insulinooporność jest brakiem wrażliwości tkanek na oddziaływanie insuliny. Najważniejsze zadanie insuliny to obniżanie ilości glukozy krążącej we krwi. W organizmie zdrowej osoby, pozwala ona na wchodzenie glukozy do każdej spośród komórek ciała i jednocześnie wpływa na obniżenie stężenia glukozy. Bez udziału insuliny komórki będą ginąć niejako z głodu, pomimo sporego stężenia glukozy we krwi. Zaś w przypadku insulinooporności im większa ilość glukozy, tym więcej insuliny produkuje trzustka, żeby w ostateczności nakłonić mało wrażliwe tkanki do przyjmowania glukozy. Doprowadza to do hiperinsulinemii, czyli nadmiernych ilości insuliny krążącej we krwi, która stanowi przyczynę wielu różnych patologii. Zbyt duże ilości insuliny przyczyniają się do pobudzenia magazynowania glukozy pod postacią tłuszczy w tkance tłuszczowej. Trzustka, która wydziela w sposób przewlekły dużą ilość insuliny traci moce przerobowe, co doprowadza bezpośrednio do cukrzycy. Do zaburzeń płodności dochodzi już dużo wcześniej, zanim pojawią się jeszcze powikłania narządowe.

Ale co wspólnego z czynnością jajników ma insulina?

Insulina oddziałuje bez wyjątków na każdą komórkę w naszym ciele. Nadmierne ilości insuliny, czasami wielokrotne, zaburzają funkcjonowanie całości ustroju, każdej z jego tkanek. Hiperinsulinemia doprowadza do nadprodukcji androgenów w jajnikach, co w efekcie przyczynia się do niewłaściwego rozwoju jajnikowych pęcherzyków i zaburzeń w zakresie owulacji. Nadmierna ilość androgenów powiązana będzie nie tylko z nadmierną ilością wytwarzanych hormonów, ale również ze zwiększoną biodostępnością mającą związek z niewielkim odsetkiem androgenów powiązanych ze specjalnym białkiem – SHBG. Stężenie tego białka ulega obniżeniu w hiperinsulinemii i otyłości. Zaś w tłuszczowej tkance odbywa się konwersja androgenów w estrogeny, których ciągłe, zbyt wysokie stężenie uniemożliwia powstawanie LH i właściwego przebiegu owulacji. Ponadto hiperinsulinemia zaburza procesy implantacji zarodka w macicy dzięki zmniejszaniu receptywności endometrium, czyli błony śluzowej, która wyściela macicę.

Insulinooporność – najczęściej występujące przyczyny

Przyczyną insulinooporności mogą być wrodzone zaburzenia w zakresie receptora dla insuliny, albo także nabyte zaburzenia, które są wynikiem zbyt dużej podaży cukrów prostych o szybkiej wchłanialności. W praktyce na ogół mamy do czynienia ze współistnieniem obu wymienionych tutaj czynników. Osoba, która ma genetyczne skłonności do powstania insulinooporności (możliwie jest stwierdzenie takiej predyspozycji, jeśli w najbliższej rodzinie występuje otyłość typu brzusznego, cukrzyca typu drugiego, tym bardziej u osób poniżej 50 roku życia bez otyłości, jeśli urodziły się z masą powyżej 4 kilogramów), wyniesie z domu niewłaściwe nawyki żywieniowe, jak i nie będzie miała zwyczaju uprawiania sportu – spowoduje to nałożenie się na siebie środowiskowych czynników na te genetyczne i szybko doprowadzi do insulinooporności razem z jej wszystkimi efektami.

Insulinooporność – objawy  

Sama insulinooporność nie daje zwykle żadnych symptomów, co jest przyczyną długotrwałego etapu ukrywanego przebiegu tego schorzenia. Niemniej jednak trzeba ją podejrzewać u wszystkich tych kobiet, które są otyłe szczególnie w części brzusznej (jeśli ma się wątpliwości, warto będzie to sprawdzić przy pomocy wskaźnika biodro-talia – należy zmierzyć obwód brzucha na wysokości pępka, jak i obwód bioder; stosunek obwodu brzucha do talii mniejszy, aniżeli 0,8 świadczy o istnieniu otyłości typu brzusznego). Ponadto spotykane są także zaburzenia miesiączkowania w postaci rzadko występujących i nieregularnych menstruacji (na ogół cykle trwające 35-40 dni – często co 60-180 dni), jak i symptomy hiperandrogenemii – czyli nadmiernie występujące owłosienie na piersiach, brzuchu, czy też na twarzy mogą jasno wskazywać na insulinooporność w przebiegu PCOS (zespołu policystycznych jajników). Insulinooporność to przypadłość występująca u 80 procent kobiet z otyłością i tylko u 30 procent kobiet szczupłych.

Artykuł powstał przy współpracy ze stroną https://www.aptekakamagra.pl

Click to rate this post!
[Total: 2 Average: 5]